= Het In Memoriam zoals uitgesproken door Bein Stiksma, secretaris, tijdens de uitvaart. =

Beste Elly, kinderen, kleinkinderen en verdere familie, dames en heren,

“Bijeenkomst Overijssel”, het staat al enkele weken in mijn agenda. Vandaag zou ik in Borne Hermans district bezoeken. Samen zouden wij, zoals zo vaak in de laatste jaren, ons inzetten voor de EHBO in Nederland. Bij zijn verkiezing als landelijk bestuurslid in 2015 wilde hij niet veel woorden aan zichzelf besteden en ook bij zijn verkiezing tot landelijk voorzitter in mei jongstleden vond hij het eigenlijk niet nodig mensen te vertellen wat hij allemaal deed en had gedaan. Hij wilde de komende maanden, tijdens het Rondje Nederland, graag persoonlijk kennis gaan maken met de besturen van de afdelingen. Want eigenlijk ging het voor hem maar om één ding: dat we ons samen en in harmonie zouden inzetten om zoveel mogelijk mensen EHBO te leren om zo nodig te helpen. En dat ‘samen’ bereikte je volgens hem het beste door de persoonlijke ontmoeting.

Herman haalde in januari 1976 zijn EHBO-diploma, bij EHBO Kampen. Vanaf 1988 gaf hij als kaderinstructeur Oranje Kruis opleiding EHBO, reanimatie en BHV. Van groep 8 tot gastouders, van de mensen van KPN tot al die andere bedrijven in de omgeving die van zijn diensten gebruik maakten. Herman wist in de loop van de tijd honderden mensen de kennis van het hulpverlenen bij te brengen. Een betrokken docent die met beide benen op de vloer het niet ingewikkelder maakte dan het zou moeten zijn.

In maart 1992 kwam het voorzitterschap van de afdeling Genemuiden op zijn pad. Een afdeling waar hij zowel voorzitter als instructeur was. Ook hier geen bestuur op afstand, maar dicht bij de leden. Ook Herman kon je als EHBO-er bij een evenement verwachten. Na zijn eerste carrière volgde een tweede. In het seizoen 2007-2008 maakte hij zijn opwachting als bestuurslid van het district Overijssel. Zijn kwaliteit mensen met elkaar te verbinden, leidde ook hier tot de voorzittershamer. In eerste instantie voor de landelijke organisatie nog wat verscholen, want zijn focus lag primair op het district. Bezoeken van afdelingen, elkaar op bijeenkomsten en vergaderingen zien, inspringen als het ergens even niet helemaal soepel liep.

Vanaf 2013 bezocht hij de landelijke algemene vergadering als vertegenwoordiger van Overijssel. Toen in 2014 duidelijk werd dat de vereniging hem nodig had stond hij op en in 2015 werd hij gekozen in het bestuur van de KNV EHBO. Vanaf dat moment werkten wij samen. De afgelopen jaren waren intens. Herman had personeelszaken in zijn portefeuille en daar was genoeg in te doen. Voor mij werd een hem kenmerkende stijl duidelijk: zo lang als het kan samen proberen in overleg te blijven, maar als dat niet kan niet bang zijn om een duidelijke lijn te trekken. Als je de verantwoordelijkheid hebt, moet je niet bang zijn die te dragen.

Ook bij de interne gesprekken in het bestuur was Herman duidelijk in waar hij voor stond. Inspraak was welkom, de uitnodiging voor een gesprek ging hij niet uit de weg, maar het was het bestuur dat uiteindelijk de taak had besluiten te nemen. Binnen het bestuur kreeg Herman meer en meer de rol van vicevoorzitter, waarna zijn verkiezing tot voorzitter in mei van dit jaar geen verrassing meer was. In de afgelopen maanden gingen we enerzijds door op de ingeslagen weg: overleg met de verenigingsraad, districten bezoeken, afdelingen bijstaan, mensen informeren. Anderzijds kwam er een ‘vleugje’ Herman bij: een opmerking over sponsoring niet schromen een leverancier te bellen, wat eerder vergaderen zodat hij in de avond nog een cursus kon geven, duidelijk zijn in wat je wel of niet wilt. Herman verstond de kunst zich in een dossier vast te kunnen bijten en dat dossier op een voor ons positieve manier af te kunnen sluiten. Herman wist als geen ander hoe belangrijk een individuele EHBO-er voor een afdeling is. Voor hem was het een eer deze EHBO-ers door middel van een onderscheiding in het zonnetje te zetten, want zij hadden het verdiend. Groot was zijn verbazing toen hem zelf, in het bijzijn van zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, de eer te beurt viel een Dr. C.B. Tilanus Jr. onderscheiding in ontvangst te mogen nemen. Het enige wat hij kon stamelen was: “Waar heb ik dit aan te danken”.

Als vereniging moeten wij nu verder. Net als u, familie en vrienden, zullen wij Herman de komende periode op te verwachten en meer onverwachte momenten missen. Dat wij daarin, voor altijd, samen verbonden zijn is een gegeven. Het is aan ons om zijn passie voor het samen leren eerste hulpverlenen door te geven aan de volgende generaties.

Herman, ik bedank jou namens al onze EHBO-ers voor alle uren, inspiratie en wijze woorden die jij ons hebt gegeven.