Vrijdag 11 mei 2012 was de Algemene Vergadering (AV) in Assen, zaterdag de Nationale Vaardigheidsproeven (NVP). In deze blog vertel ik u er graag meer over, zodat ook die leden die niet aanwezig konden zijn een beeld hebben van deze dagen.

Het bestuur komt altijd al een dag eerder aan op de vergaderlocatie, zodat we ter plekke de laatste puntjes op de i kunnen zetten. Dat maakt ook dat ik de dag van de AV zeker op tijd ben om de diverse afvaardigingen van de districten welkom te heten. Na een goede vergadering met de verenigingsraad kwam de echte AV. Met dank aan de districten voor het vooraf aanleveren van hun vragen en opmerkingen, kon de vergadering in rap tempo plaatsvinden. Aan het eind was daardoor nog tijd om een presentatie te krijgen over de werkzaamheden van de pilotgroep Jongeren. De energie die de jongeren uitstralen had meteen haar uitwerking op de aanwezigen. Vele positieve reacties over de pilotgroep bereikte mij in de middag. Een uitgebreider verslag van de AV en NVP zal in Hulpverleners Magazine geplaatst worden.

Na een boeiende presentatie over diabetes, ’s middags, waarin ook de zaal actief betrokken werd, had ik enige tijd voor mezelf. Op het terras van het hotel was tijd en gelegenheid om op meer informele wijze met elkaar te spreken. Al snel zag ik dat de ontvangers van de Grote gouden dr. C.B. Tilanus jr. onderscheiding begonnen te arriveren. Een auto met bench achterin, waar een in rood/geel tenue geklede dame uitkwam, was een aanwijzing die niet te missen was. Ook de andere genodigden arriveerden, waarop wij als bestuur ons aan onze taak wijdde de gasten welkom te heten. In mijn jaarrede heb ik stil gestaan bij verschillende aspecten van vrijwilligerswerk. Welke plaats heeft vrijwilligerswerk in de maatschappij? Hoe zien vrijwilligers hun hobby? En specifiek over eerste hulpverlening door vrijwilligers: welk vangnet bieden vrijwilligers bij incidenten en welke plaatshebben wij als vrijwilligers in de hulpverleningsketen? De tekst zult u binnenkort aantreffen op onze site.

Diamonds are a girls best friend, maar voor de dames van de Reddingshondengroep Drenthe was het goud dat zij kregen voor hun werk met hun trouwe viervoeters minstens zo schitterend. In een korte presentatie lichtten zij hun werk toe, waarna hun honden (voor het eerst waren er honden bij het officiële deel van de AV) een blijk van hun kunnen gaven. Fascinerend om te zien hoe uit een zaal vol mensen beide honden die ene mens vonden, die stil in een hoekje zat.

Het dinerbuffet was een goede gelegenheid om rustig met elkaar te spreken. Terwijl op de achtergrond jazzy muziek klonk, zaten aan tafel bij het bestuur de genodigden van andere verenigingen en de auteurs van onze boeken geanimeerd te praten. Na het diner verdween de jazzy muziek en verschenen er drie dames en een band, die meer dansbare muziek zongen. Een aantal dames maakte direct gebruik van de gelegenheid. Toen de gasten afscheid hadden genomen en de bastonen meer en meer doordrongen, was het tijd de rust van mijn kamer op te zoeken.

Zaterdagochtend had ik, zoals altijd, de gelegenheid om iets van de omgeving te zien, rustig de krant te lezen of de notulist van de AV te helpen. Pas rond het middaguur arriveerden de wedstrijdploegen en om 13.30 kon ik de NVP openen. De gedrevenheid en de passie waarmee de wedstrijdploegen steeds weer de geschetste situatie aanpakken, maakt me trots (ook de komende drie jaar) uw voorzitter te zijn. Dat de winnende ploeg uit Nieuwland komt, is geen nieuws meer.

En nu zijn de formele zaken gedaan. Rest me een zomer met inzetten bij mijn afdeling, terwijl de vergaderingen op een iets rustiger tempo doorgaan. Maar daar vertel ik u in een later blog meer over.